Σε εκδήλωση - συζήτηση την Παρασκευή 11/3 στο «Πάνθεον», στην Ηγουμενίτσα, μίλησε ο Ντίνος Παντελίδης μέλος του ΔΣ της Δ.Ο.Ε. και της Επιτροπής Αλληλεγγύης στους 300 μετανάστες-εργάτες απεργούς πείνας. Μερικά σημεία που αναδείχθηκαν στην επιτυχημένη παραπάνω εκδήλωση-συζήτηση :
Σε 2 βασικούς άξονες ενδεχομένως να πρέπει να γίνει η αποτίμηση του αγώνα των 300 μεταναστών-εργατών απεργών πείνας. Ο πρώτος αφορά την νομιμοποίηση και ο δεύτερος το δικαίωμα στη μετακίνηση.
Όταν κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και μπορεί να ταξιδεύει ανεξέλεγκτα γιατί να υπάρχουν σύνορα για τους ανθρώπους; Και γιατί η εργασία αντί να κάνει τον άνθρωπο αξιοπρεπή και να του εξασφαλίζει στοιχειώδη πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα (όπως υγεία και παιδεία), να τον κάνει αναξιοπρεπή και εξαρτημένο από τον εργοδότη μέσω των ενσήμων (εφόσον η παραμονή του στη χώρα και το δικαίωμά του για υγειον. περίθαλψη, εξαρτάται από αυτά);
Βεβαίως υπάρχουν και άλλα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν όπως: Αντίσταση ή υποταγή; Αλληλεγγύη ή κοινωνικός αυτοματισμός; Ενότητα των αγώνων ή όλοι εναντίον όλων; Η επίθεση των πολιτικών δυνάμεων της συναίνεσης, του «μνημονιακού μπλοκ», στους απεργούς και στις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που στάθηκαν αλληλέγγυες ήταν η αναμενόμενη. Ήταν όμως καλά οργανωμένη και σχεδιασμένη συνεπικουρούμενη από τα συστημικά ΜΜΕ και χρησιμοποιώντας κρατική και παρακρατική βία και καταστολή με την δικαστική εξουσία και τους εισαγγελείς να δείχνουν για μια ακόμα φορά την «ανεξαρτησία» της δικαιοσύνης.
Επίσης κυριάρχησαν η ηθικοπολιτική και αξιακή έκπτωση του πολιτικού λόγου, ο ρατσισμός των επιχειρημάτων, η υποκρισία και η διαστρέβλωση των γεγονότων. Το επίσημο πολιτικό σύστημα και τα ελεγχόμενα μεγάλα ΜΜΕ χρησιμοποίησαν ως πολιτικά εργαλεία εμπέδωσης της κυριαρχίας και δυσφήμησης του αγώνα το «άσυλο» και την «υποκίνηση» των μεταναστών, έχοντας σαν στόχο να πλήξουν τους αλληλέγγυους, μια και δεν μπορούσαν σε πρώτη φάση να πλήξουν τους μετανάστες. Οι απεργοί πείνας επέδειξαν μια αξιέπαινη συνοχή και με συχνές συνελεύσεις καθόριζαν κάθε φορά τη στάση τους, μεταφέροντας τα αιτήματά τους στους αλληλέγγυους, που αναλάμβαναν τα περαιτέρω. Καθοριστική ήταν η νύχτα της αποχώρησης από την Νομική. Το φοιτητικό κίνημα δυστυχώς αποδείχθηκε «χαλαρό» για να σηκώσει το βάρος της πίεσης που δέχτηκε. Επίσης πρέπει να τονιστεί πως ρόλο στην τελική απόφαση έπαιξε η εκτίμηση πως υπήρχε δεδομένη απόφαση από την κυβέρνηση να εκκενωθεί η Νομική έστω και με καταστολή και βία, οπότε θα γινόταν μακελειό και οι μετανάστες ενδεχομένως να βρίσκονταν κρατούμενοι, με την απειλή απέλασης.
Ο αγώνας των 300 υποστηρίχθηκε από σωματεία και συλλογικότητες από πολλά μέρη της γης, ενώ προσήλθαν στην υποστήριξη, έστω με τον τρόπο που το έπραξαν ο Δήμος Θεσσαλονίκης, η ΕΔΟΘ, η ΑΔΕΔΥ, η ΓΣΕΕ, ενώ μπλοκ του ΠΑΜΕ παρέμεινε στη Νομική μέχρι την αποχώρηση των απεργών.
Για την Ηγουμενίτσα που μαζί με την Πάτρα αποτελούν τις δυτικές πύλες εξόδου από την χώρα θα πρέπει να τονιστεί αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Η δράση και του κινήματος αλληλεγγύης στην πόλη τον τελευταίο 1,5 χρόνο, έχει κάνει τους πρόσφυγες και μετανάστες της Ηγουμενίτσας από αόρατους και λαθραίους, ορατούς μέσα και έξω από τον ιστό της πόλης. Θα πρέπει να συζητηθούν και πολιτικές κοινωνικοποίησής τους με τη συμμετοχή και της τοπικής κοινωνίας, πέρα από τις προτεινόμενες πολιτικές καταστολής που απασχολούν δυνάμεις ένστολων προς όφελος των παράνομων διακινητών και λαθρεμπόρων είτε από το λιμάνι, είτε από τα σύνορα.
Επίσης πρέπει να γίνει κατανοητό πως αν είχαν κάποια στοιχειώδη έγγραφα νομιμοποίησης, η πλειοψηφία από αυτούς θα επέλεγε να εγκαταλείψει τη χώρα. Δεν πρέπει επίσης να αποσιωπείται το γεγονός πως το φαινόμενο της μετανάστευσης θα παρουσιάσει αυξητικές τάσεις το επόμενο διάστημα και άρα τα όποια μέτρα προτείνονται πρέπει να έχουν μακρόχρονη οπτική και στόχευση στα αίτια που δημιουργούν πρόσφυγες μετανάστες, πόλεμους και περιβαλλοντικές καταστροφές. Ούτε μπορεί μέσω του Καλλικράτη να μετακυλίεται ως τεχνικό ζήτημα προς λύση στις τοπικές κοινωνίες, αφαιρώντας την πολιτική του διάσταση, που είναι παγκόσμια.
Η αισιοδοξία που αποπνέει η κατάληξη του απεργιακού αγώνα των 300 σε συνδυασμό με το γεγονός πως συλλογικότητες και άτομα με διαφορετικές πολιτικές καταβολές και πρακτικές συσπειρώθηκαν στο κίνημα αλληλεγγύης, θα πρέπει να αξιοποιηθεί και να έχει συνέχεια με νέους ενωτικούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών, ανέργων και εργαζόμενων με στόχο μια καλύτερη ζωή με περισσότερα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα για όλους μας.
Σε 2 βασικούς άξονες ενδεχομένως να πρέπει να γίνει η αποτίμηση του αγώνα των 300 μεταναστών-εργατών απεργών πείνας. Ο πρώτος αφορά την νομιμοποίηση και ο δεύτερος το δικαίωμα στη μετακίνηση.
Όταν κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και μπορεί να ταξιδεύει ανεξέλεγκτα γιατί να υπάρχουν σύνορα για τους ανθρώπους; Και γιατί η εργασία αντί να κάνει τον άνθρωπο αξιοπρεπή και να του εξασφαλίζει στοιχειώδη πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα (όπως υγεία και παιδεία), να τον κάνει αναξιοπρεπή και εξαρτημένο από τον εργοδότη μέσω των ενσήμων (εφόσον η παραμονή του στη χώρα και το δικαίωμά του για υγειον. περίθαλψη, εξαρτάται από αυτά);
Βεβαίως υπάρχουν και άλλα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν όπως: Αντίσταση ή υποταγή; Αλληλεγγύη ή κοινωνικός αυτοματισμός; Ενότητα των αγώνων ή όλοι εναντίον όλων; Η επίθεση των πολιτικών δυνάμεων της συναίνεσης, του «μνημονιακού μπλοκ», στους απεργούς και στις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που στάθηκαν αλληλέγγυες ήταν η αναμενόμενη. Ήταν όμως καλά οργανωμένη και σχεδιασμένη συνεπικουρούμενη από τα συστημικά ΜΜΕ και χρησιμοποιώντας κρατική και παρακρατική βία και καταστολή με την δικαστική εξουσία και τους εισαγγελείς να δείχνουν για μια ακόμα φορά την «ανεξαρτησία» της δικαιοσύνης.
Επίσης κυριάρχησαν η ηθικοπολιτική και αξιακή έκπτωση του πολιτικού λόγου, ο ρατσισμός των επιχειρημάτων, η υποκρισία και η διαστρέβλωση των γεγονότων. Το επίσημο πολιτικό σύστημα και τα ελεγχόμενα μεγάλα ΜΜΕ χρησιμοποίησαν ως πολιτικά εργαλεία εμπέδωσης της κυριαρχίας και δυσφήμησης του αγώνα το «άσυλο» και την «υποκίνηση» των μεταναστών, έχοντας σαν στόχο να πλήξουν τους αλληλέγγυους, μια και δεν μπορούσαν σε πρώτη φάση να πλήξουν τους μετανάστες. Οι απεργοί πείνας επέδειξαν μια αξιέπαινη συνοχή και με συχνές συνελεύσεις καθόριζαν κάθε φορά τη στάση τους, μεταφέροντας τα αιτήματά τους στους αλληλέγγυους, που αναλάμβαναν τα περαιτέρω. Καθοριστική ήταν η νύχτα της αποχώρησης από την Νομική. Το φοιτητικό κίνημα δυστυχώς αποδείχθηκε «χαλαρό» για να σηκώσει το βάρος της πίεσης που δέχτηκε. Επίσης πρέπει να τονιστεί πως ρόλο στην τελική απόφαση έπαιξε η εκτίμηση πως υπήρχε δεδομένη απόφαση από την κυβέρνηση να εκκενωθεί η Νομική έστω και με καταστολή και βία, οπότε θα γινόταν μακελειό και οι μετανάστες ενδεχομένως να βρίσκονταν κρατούμενοι, με την απειλή απέλασης.
Ο αγώνας των 300 υποστηρίχθηκε από σωματεία και συλλογικότητες από πολλά μέρη της γης, ενώ προσήλθαν στην υποστήριξη, έστω με τον τρόπο που το έπραξαν ο Δήμος Θεσσαλονίκης, η ΕΔΟΘ, η ΑΔΕΔΥ, η ΓΣΕΕ, ενώ μπλοκ του ΠΑΜΕ παρέμεινε στη Νομική μέχρι την αποχώρηση των απεργών.
Για την Ηγουμενίτσα που μαζί με την Πάτρα αποτελούν τις δυτικές πύλες εξόδου από την χώρα θα πρέπει να τονιστεί αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Η δράση και του κινήματος αλληλεγγύης στην πόλη τον τελευταίο 1,5 χρόνο, έχει κάνει τους πρόσφυγες και μετανάστες της Ηγουμενίτσας από αόρατους και λαθραίους, ορατούς μέσα και έξω από τον ιστό της πόλης. Θα πρέπει να συζητηθούν και πολιτικές κοινωνικοποίησής τους με τη συμμετοχή και της τοπικής κοινωνίας, πέρα από τις προτεινόμενες πολιτικές καταστολής που απασχολούν δυνάμεις ένστολων προς όφελος των παράνομων διακινητών και λαθρεμπόρων είτε από το λιμάνι, είτε από τα σύνορα.
Επίσης πρέπει να γίνει κατανοητό πως αν είχαν κάποια στοιχειώδη έγγραφα νομιμοποίησης, η πλειοψηφία από αυτούς θα επέλεγε να εγκαταλείψει τη χώρα. Δεν πρέπει επίσης να αποσιωπείται το γεγονός πως το φαινόμενο της μετανάστευσης θα παρουσιάσει αυξητικές τάσεις το επόμενο διάστημα και άρα τα όποια μέτρα προτείνονται πρέπει να έχουν μακρόχρονη οπτική και στόχευση στα αίτια που δημιουργούν πρόσφυγες μετανάστες, πόλεμους και περιβαλλοντικές καταστροφές. Ούτε μπορεί μέσω του Καλλικράτη να μετακυλίεται ως τεχνικό ζήτημα προς λύση στις τοπικές κοινωνίες, αφαιρώντας την πολιτική του διάσταση, που είναι παγκόσμια.
Η αισιοδοξία που αποπνέει η κατάληξη του απεργιακού αγώνα των 300 σε συνδυασμό με το γεγονός πως συλλογικότητες και άτομα με διαφορετικές πολιτικές καταβολές και πρακτικές συσπειρώθηκαν στο κίνημα αλληλεγγύης, θα πρέπει να αξιοποιηθεί και να έχει συνέχεια με νέους ενωτικούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών, ανέργων και εργαζόμενων με στόχο μια καλύτερη ζωή με περισσότερα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα για όλους μας.
Ανακοίνωση των 300 μεταναστών απεργών πείνας
Ο αγώνας ολοκληρώθηκε. Με τα χαρτιά στο χέρι και το κεφάλι ψηλά επιστρέφουμε δικαιωμένοι στα σπίτια και τις δουλειές μας μετά από 44 μέρες απεργίας πείνας. Ο αγώνας συνεχίζεται. Οι εξαγγελίες για 8ετία και για μείωση ενσήμων, ως προαπαιτούμενα για τη χορήγηση και ανανέωση άδειας παραμονής άμεσα, χωρίς άλλες περιστροφές πρέπει να γίνουν νόμος. Ο αγώνας είναι μονόδρομος. Ο αγώνας ενάντια στην καθημερινή εκμετάλλευση και τα τείχη του ρατσισμού, οι μάχες για τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών χωρίς προϋποθέσεις, για ίσα δικαιώματα ανάμεσα σε ντόπιους και αλλοδαπούς εργαζόμενους, για μια ζωή με αξίες και αξιοπρέπεια είναι τα επόμενα μας βήματα. Μαζί με το αντιρατσιστικό και μεταναστευτικό κίνημα θα διανύσουμε αυτό το δύσκολο και μόνο δρόμο, το δρόμο του αγώνα. Ο αγώνας μας ενώνει. Με τα χαρτιά στο χέρι και το κεφάλι ψηλά χαιρετίζουμε και αποχαιρετούμε όλους όσους μας υποστηρίζουν. Τους αλληλέγγυους από την Ελλάδα και τις άλλες χώρες του κόσμου, τους γιατρούς και τους συνεργάτες τους, όλους εκείνους που στάθηκαν στο πλευρό μας αυτές τις μέρες της απεργίας πείνας, όλες τις μέρες όπου η ζωή και ο θάνατος μας ζητούσαν δικαίωση κι ελευθερία. Καλή αντάμωση στους αγώνες!
-Συγκέντρωση, Δευτέρα 14/03, στις 5.00 μ. μ., στην Υπατία
-Συγκέντρωση, Δευτέρα 14/03, στις 7.00 μ. μ., στο λιμάνι του Πειραιά (Αγ. Διονύσιος)
300 Μετανάστες Απεργοί Πείνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου