Με κεντρικό σύνθημα "Ο ρατσισμός γεννά το φόβο, η αλληλεγγύη την ελπίδα" και με συμμετοχή κατοίκων της περιοχής και μεταναστών έγινε στην Πρέβεζα το 3ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, που διοργάνωσε η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία ν. Πρέβεζας. Ήμασταν και εμείς εκεί στην συζήτηση του Σαββάτου για την ιθαγένεια, σε μια καλοκαιρινή γιορτή ανοιχτή σε μικρούς, μεγάλους και σε όλους εκείνους που ασφυκτιούν κάτω από την οικονομική πολιτική που λεηλατεί τις ζωές των πολλών, προκειμένου να σώσει τους λίγους υποστηρικτές της. Ενημερώσαμε, για την κατάσταση των προσφύγων στην Ηγουμενίτσα, ενημερωθήκαμε και κάναμε καινούργιους φίλους.Σάββατο 28 Αυγούστου ώρα 20.00 – Πυροβολικό
Συζήτηση με θέμα: Ιθαγένεια και ο πρόσφατος νόμος της κυβέρνησης.
Εισήγηση από τους : Θόδωρο Συμεωνίδη , μέλος του Δ.Σ. Δικ. Συλ. Αθήνας και Νίκο Γιαννόπουλο - Δίκτυο για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Μετά ακολούθησε συναυλία αλβανικού συγκροτήματος παραδοσιακής μουσικής.
Ζητήματα που αναδείχθηκαν στη συζήτηση :
H Ελλάδα από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 έχει μετατραπεί σε χώρα υποδοχής μεταναστών, με τον μεγαλύτερο μάλιστα αναλογικά αριθμό μεταναστών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο N. 1975/1991 υπήρξε το πρώτο νομοθετικό πλαίσιο για την είσοδο και παραμονή αλλοδαπών στη χώρα και ακολούθησε ο N. 2910/2001, ο οποίος προσπάθησε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, με μια διαδικασία όμως εξαιρετικά γραφειοκρατική. Υποχρέωνε τους αλλοδαπούς σε εφοδιασμό με διπλές άδειες για το ίδιο χρονικό διάστημα (άδεια εργασίας και άδεια παραμονής) από διαφορετικές υπηρεσίες (νομαρχία και περιφέρεια αντίστοιχα), υποβάλλοντας μάλιστα δύο φορές όμοια δικαιολογητικά. Το νέο νομοθέτημα που έρχεται λοιπόν να καλύψει μια νομική υποχρέωση αλλά και μια κοινωνική ανάγκη. Έχει δεδομένα θετικά σημεία:
α) Προβλέπει ενιαία άδεια διαμονής - εργασίας,
β) Καθιστά μία και μόνη υπηρεσία, την Περιφέρεια, αρμόδια για την έκδοση αδειών.
γ) Προσπαθεί να συστηματοποιήσει και να κωδικοποιήσει ένα δαιδαλώδες φάσμα τροποποιήσεων και ερμηνευτικών εγκυκλίων.
δ) Προβλέπει ειδική άδεια διαμονής για τα θύματα του εμπορίου ανθρώπων.
ε) Αποκαθιστά σε κάποιο βαθμό την ενότητα του ελληνικού νομοθετικού πλαισίου με το ευρωπαϊκό.
Δυστυχώς όμως και με αυτό το νομικό πλαίσιο διατηρείται ο φαύλος κύκλος της νομιμότητας - παρανομίας για την πλειοψηφία των μεταναστών & μεταναστριών, που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας.
• Αποκλείονται από τη νομιμοποίηση όσοι δεν έχουν υποβάλει τα χαρτιά τους στο παρελθόν, δηλαδή ο ένας στους δύο μετανάστες και μετανάστριες.
• Απαγορεύεται η κινητικότητα και εμποδίζεται η διεκδίκηση εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, με την απαγόρευση αλλαγής ειδικότητας, μετακίνησης σε άλλη περιφέρεια, με την απέλαση στην περίπτωση ανεργίας ή αναζήτησης εργασίας. Επίσης η ομηρία των μεταναστών παρατείνεται σε 5-6 έτη, από την αίτηση μέχρι την οριστική διαδικασία της συνέντευξης για νομιμοποίηση.
• Υπάρχει στο νόμο εισπρακτικό αλλά και αποτρεπτικό τους πνεύμα, με εισοδηματικά όρια για την επανένωση οικογενειών που στην ουσία την καθιστούν αδύνατη για πολλούς κακοπληρωμένους μετανάστες..
• Η απαγόρευση της εργασίας των μελών της οικογένειας, για ένα χρόνο από την έλευσή τoυς στη χώρα, ενθαρρύνει απροκάλυπτα την αδήλωτη εργασία. Τα μέτρα ένταξης των μεταναστών μετατίθενται για το μέλλον, ενώ τα κριτήρια για την απονομή νομιμοποιητικών εγγράφων περιλαμβάνουν διατάξεις μεγίστης υποκειμενικότητας, ενώ η γραφειοκρατία απαιτεί από τον ένα τουλάχιστον γονέα, να τρέχει συνεχώς για να εξασφαλίσει τα απαραίτητα αυτά έγγραφα.
Η ελεγχόμενη μετανάστευση έχει στόχο να ρίξει το επίπεδο των δικαιωμάτων των εργαζομένων προς όφελος των επιχειρηματιών και του πολυεθνικού κεφαλαίου. Η κρίση που βιώνει η ελληνική οικονομία και κοινωνία είναι μια ακόμα ευκαιρία για το κεφάλαιο τους ντόπιους και ξένους υπηρέτες του να σωρεύσουν περισσότερα ακόμα κέρδη σε βάρος του λαού και των εργαζομένων. Πλήττονται έτσι περισσότερο οι ευπαθείς ομάδες, οι άνεργοι και οι μετανάστες. Σε σχέση με τη δεκαετία του 1990 το αντιρατσιστικό κίνημα έχει κάνει βήματα προόδου. Σήμερα δεν μπορούμε να πούμε πως δεν υπάρχει ρατσισμός στην Ελλάδα. Υπάρχει. Όμως τα πράγματα μοιάζουν να είναι καλύτερα από τις συνθήκες που επικρατούσαν πριν 20 χρόνια και όλοι αποδεχόμαστε πως η σύγχρονη κοινωνία γίνεται πολύχρωμη και πολυπολιτισμική.
Κάνοντας αυτοκριτική αποδεχόμαστε πως θα μπορούσαμε να κάνουμε περισσότερα βήματα προσέγγισης των μεταναστών. Πρέπει να διατηρήσουμε τις συλλογικότητες μας και να απαντάμε με συλλογικές δράσεις απέναντι στην επίθεση των δικαιωμάτων που δεχόμαστε όλοι μας. Σήμερα είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε η ενίσχυση του αντιρατσιστικού και φιλομεταναστευτικού κινήματος, και η οργάνωση κοινωνικών πρακτικών και χώρων αλληλεγγύης και ένταξης των μεταναστών, με στόχο να μπορούν να διεκδικούν και οι ίδιοι τα δικαιώματα και τη νομιμοποίηση τους .
H Ελλάδα από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 έχει μετατραπεί σε χώρα υποδοχής μεταναστών, με τον μεγαλύτερο μάλιστα αναλογικά αριθμό μεταναστών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο N. 1975/1991 υπήρξε το πρώτο νομοθετικό πλαίσιο για την είσοδο και παραμονή αλλοδαπών στη χώρα και ακολούθησε ο N. 2910/2001, ο οποίος προσπάθησε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, με μια διαδικασία όμως εξαιρετικά γραφειοκρατική. Υποχρέωνε τους αλλοδαπούς σε εφοδιασμό με διπλές άδειες για το ίδιο χρονικό διάστημα (άδεια εργασίας και άδεια παραμονής) από διαφορετικές υπηρεσίες (νομαρχία και περιφέρεια αντίστοιχα), υποβάλλοντας μάλιστα δύο φορές όμοια δικαιολογητικά. Το νέο νομοθέτημα που έρχεται λοιπόν να καλύψει μια νομική υποχρέωση αλλά και μια κοινωνική ανάγκη. Έχει δεδομένα θετικά σημεία:
α) Προβλέπει ενιαία άδεια διαμονής - εργασίας,
β) Καθιστά μία και μόνη υπηρεσία, την Περιφέρεια, αρμόδια για την έκδοση αδειών.
γ) Προσπαθεί να συστηματοποιήσει και να κωδικοποιήσει ένα δαιδαλώδες φάσμα τροποποιήσεων και ερμηνευτικών εγκυκλίων.
δ) Προβλέπει ειδική άδεια διαμονής για τα θύματα του εμπορίου ανθρώπων.
ε) Αποκαθιστά σε κάποιο βαθμό την ενότητα του ελληνικού νομοθετικού πλαισίου με το ευρωπαϊκό.
Δυστυχώς όμως και με αυτό το νομικό πλαίσιο διατηρείται ο φαύλος κύκλος της νομιμότητας - παρανομίας για την πλειοψηφία των μεταναστών & μεταναστριών, που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας.
• Αποκλείονται από τη νομιμοποίηση όσοι δεν έχουν υποβάλει τα χαρτιά τους στο παρελθόν, δηλαδή ο ένας στους δύο μετανάστες και μετανάστριες.
• Απαγορεύεται η κινητικότητα και εμποδίζεται η διεκδίκηση εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, με την απαγόρευση αλλαγής ειδικότητας, μετακίνησης σε άλλη περιφέρεια, με την απέλαση στην περίπτωση ανεργίας ή αναζήτησης εργασίας. Επίσης η ομηρία των μεταναστών παρατείνεται σε 5-6 έτη, από την αίτηση μέχρι την οριστική διαδικασία της συνέντευξης για νομιμοποίηση.
• Υπάρχει στο νόμο εισπρακτικό αλλά και αποτρεπτικό τους πνεύμα, με εισοδηματικά όρια για την επανένωση οικογενειών που στην ουσία την καθιστούν αδύνατη για πολλούς κακοπληρωμένους μετανάστες..
• Η απαγόρευση της εργασίας των μελών της οικογένειας, για ένα χρόνο από την έλευσή τoυς στη χώρα, ενθαρρύνει απροκάλυπτα την αδήλωτη εργασία. Τα μέτρα ένταξης των μεταναστών μετατίθενται για το μέλλον, ενώ τα κριτήρια για την απονομή νομιμοποιητικών εγγράφων περιλαμβάνουν διατάξεις μεγίστης υποκειμενικότητας, ενώ η γραφειοκρατία απαιτεί από τον ένα τουλάχιστον γονέα, να τρέχει συνεχώς για να εξασφαλίσει τα απαραίτητα αυτά έγγραφα.
Η ελεγχόμενη μετανάστευση έχει στόχο να ρίξει το επίπεδο των δικαιωμάτων των εργαζομένων προς όφελος των επιχειρηματιών και του πολυεθνικού κεφαλαίου. Η κρίση που βιώνει η ελληνική οικονομία και κοινωνία είναι μια ακόμα ευκαιρία για το κεφάλαιο τους ντόπιους και ξένους υπηρέτες του να σωρεύσουν περισσότερα ακόμα κέρδη σε βάρος του λαού και των εργαζομένων. Πλήττονται έτσι περισσότερο οι ευπαθείς ομάδες, οι άνεργοι και οι μετανάστες. Σε σχέση με τη δεκαετία του 1990 το αντιρατσιστικό κίνημα έχει κάνει βήματα προόδου. Σήμερα δεν μπορούμε να πούμε πως δεν υπάρχει ρατσισμός στην Ελλάδα. Υπάρχει. Όμως τα πράγματα μοιάζουν να είναι καλύτερα από τις συνθήκες που επικρατούσαν πριν 20 χρόνια και όλοι αποδεχόμαστε πως η σύγχρονη κοινωνία γίνεται πολύχρωμη και πολυπολιτισμική.
Κάνοντας αυτοκριτική αποδεχόμαστε πως θα μπορούσαμε να κάνουμε περισσότερα βήματα προσέγγισης των μεταναστών. Πρέπει να διατηρήσουμε τις συλλογικότητες μας και να απαντάμε με συλλογικές δράσεις απέναντι στην επίθεση των δικαιωμάτων που δεχόμαστε όλοι μας. Σήμερα είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε η ενίσχυση του αντιρατσιστικού και φιλομεταναστευτικού κινήματος, και η οργάνωση κοινωνικών πρακτικών και χώρων αλληλεγγύης και ένταξης των μεταναστών, με στόχο να μπορούν να διεκδικούν και οι ίδιοι τα δικαιώματα και τη νομιμοποίηση τους .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου