Συλλαλητήριο στο πλαίσιο πανευρωπαϊκής στήριξης του αγώνα 300 μεταναστών απεργών πείνας, οργανώνεται την Παρασκευή 11/2 στις 6 το απόγευμα και στην κεντρική πλατεία των Ιωαννίνων, έξω από το περιφερειακό μέγαρο. Στο συλλαλητήριο καλούν αντιρατσιστικές συλλογικότητες και νεολαίες πολιτικών φορέων. Καλούνται φορείς και πολίτες να συμμετέχουν για να καταγγείλουν την καταπάτηση των δικαιωμάτων των μεταναστών και την ανασφάλιστη εργασία. «Έλληνες και ξένοι εργαζόμενοι οφείλουμε να αγωνιστούμε ενωμένοι». Με πρόσχημα την κρίση επιχειρείται επίθεση στο σύνολο των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιώματα των πολιτών.ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ – ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ 11 ΦΟΡΕΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ (Δείτε : http://892fm.blogspot.com/2011/02/11.html )
Με αφορμή την ενυπόγραφη διαμαρτυρία συλλόγων, ενώσεων και σωματείων που δημοσιεύτηκε σε εφημερίδες, ιστοτόπους και στην εφημερίδα «ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΗ» στις 5 και 6 Φεβρουαρίου, η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Ηγουμενίτσας καλείται να υπερασπιστεί το αυτονόητο. Με λύπη μας διαπιστώσαμε πως για την αύξηση της ανεργίας, της εγκληματικότητας, των λοιμών και των διαφόρων κακών που συμβαίνουν στην καθημερινότητα του Έλληνα πολίτη και δη του Ηγουμενιτσιώτη (γιατί τέτοια διάσταση δίνει στο θέμα η καταγγελία, τοπική δηλαδη) φταίνε μια χούφτα ανθρώπων που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.
Το άρθρο επενδύει στα φοβικά σύνδρομα των πολιτών, στη μισσαλοδοξία, και στην απώθηση του διαφορετικού: ενοχλούμαστε όταν οι άνθρωποι γύρω μας κάνουν τα πράγματα με άλλο τρόπο και αγανακτούμε όταν δεν μας μοιάζουν, όταν δηλαδή μιλάει κάποιος μια άλλη γλώσσα, έχει άλλο χρώμα, όταν δεν έχει τρόπους και όταν σίγουρα για εμάς οι συνήθειές του βρωμούν περισσότερο κι από τα φαγητά του. Φοβόμαστε γενικά, αλλά φοβόμαστε και ειδικά:
• Οι μετανάστες αυξάνουν την ανεργία και την ανισότητα
• Οι μετανάστες αυξάνουν την εγκληματικότητα
Όμως, έχει αποδειχθεί από πλήθος έρευνες ότι τα δύο αυτά φαινόμενα παρουσιάζονται μόνο βραχυπρόθεσμα. Φυσικά οι εξαθλιωμένοι, χωρίς εναλλακτικές επιλογές και χωρίς ελπίδα, παράνομοι μετανάστες είναι υποψήφιοι εγκληματίες όσο παραμένουν σ’ αυτή την κατάσταση. Κανείς δεν φεύγει από την πατρίδα του για να ζήσει σε μια χώρα που του προσφέρει μόνο μια και μάλιστα άθλια επιλογή.
Πρώτον, οι μετανάστες είναι άνθρωποι. Αν προσεγγίσουμε το πρόβλημα με αφετηρία ότι έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους (με ό,τι αυτό σημαίνει για τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους) ή από το αν, τελικά, εισηγούμαστε την αντιμετώπιση των μεταναστών σαν να ήταν «ζώα», «υπάνθρωποι», «εγκληματίες» και ως εκ τούτου παρείσακτοι.
Δεύτερον, όποιος κάνει ασκήσεις απανθρωπιάς πάνω στο σώμα του μετανάστη, στην πραγματικότητα «εκπαιδεύει» την κοινωνία να φέρεται απάνθρωπα, να αποδέχεται την απανθρωπιά ή να μην αντιδρά στην απανθρωπιά του ισχυρού, του δυνατού, του καταπιεστή, όταν αυτή εκδηλώνεται απέναντι στον κάθε ανίσχυρο, στον κάθε αδύναμο, στον κάθε ανήμπορο, στον κάθε καταπιεζόμενο.
Τρίτον, αν το κριτήριο για να «απαλλαγούμε» από τους μετανάστες είναι ότι είναι πολλοί, τότε «νομιμοποιώντας» αυτό το κριτήριο, αύριο θα μας καλέσουν να «απαλλαγούμε» από τους συνταξιούχους γιατί κατά ορισμένους είναι «πολλοί» και ζουν «πολύ», θα μας καλέσουν να «απαλλαγούμε» από τους δημόσιους υπαλλήλους γιατί είναι «πολλοί», να «απαλλαγούμε» από τους έχοντες ανάγκη την κοινωνική φροντίδα, την κοινωνική πρόνοια, την κοινωνική συμπαράσταση γιατί είναι «πολλοί».
Τέταρτον, σε μια χώρα με τα τεράστια κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα όπως αυτά της Ελλάδας, βεβαίως και δεν είναι οι μετανάστες εκείνοι που τα προκάλεσαν. Δε φταίνε εκείνοι που εχει κοπεί απο τον Έλληνα ο μισθός του και δεν έχει συνεισφέρει στην τοπική οικονομία. Δε φταίει ο μετανάστης που με τα ίδια λεφτα που γεμίζεις το ρεζερβουάρ βενζίνη προ 3ετιας, πλέον δε γεμίζει ουτε το ένα τρίτο. Δε φταίει ο μετανάστης που ο Έλληνας δεν έχει δυνατότητα να παει σε ένα ξενοδοχείο ή και να δεχτεί έναν τουρίστα οι οποίοι είναι ευπρόσδεκτοι φυσικά γιατι έχουμε ανάγκη τα λεφτά τους. Δε φτάιει ο μετανάστης που όλη η νέα γενιά της χώρας με πτυχία, μεταπτυχιακά, νέοι επιστήμονες εχουν γίνει ήδη μετανάστες με ΜΟΝΟ στόχο την αξιοποίηση του τίτλου σπουδών τους και την απασχόληση πάνω στο αντικείμενό τους.
Τώρα είναι η ώρα να θυμηθούμε ποιοι βοήθησαν να ετοιμαστεί η Αθήνα των Ολυμπιακών, ποιους καταπλάκωσαν τα χώματα κι οι πέτρες απ το Μετρό μας, τώρα είναι η ώρα να θυμηθούμε ποιοι βοηθούσαν και βοηθούν στα κτήματά μας, ποιοι μαζεύουν τις ελιές μας, ποιοι ποτίζουν τις φράουλές μας, ποιοι μαζεύουν τα δίχτυα απ΄ τις τράτες και τα καΐκια μας, ποιοι φρόντιζαν και φροντίζουν τους ανήμπορους ηλικιωμένους μας, και ποιοι καθαρίζουν τα σπίτια μας.
Για το λόγο αυτό προτείνουμε τα εξής:
α) Δημιουργία δημόσιων, οργανωμένων, ανοικτών ανθρώπινων χώρων υποδοχής και όχι στρατόπεδα συγκέντρωσης, με την αρωγή των τοπικών αρχών και την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας. Για να πετύχουμε μείωση της ανεργίας με καταρτισμένο επιστημονικά ανθρώπινο δυναμικό όπως Γιατροί (ανοικτά ιατρεία), Δικηγόροι (υπεράσπιση, συνθήκες κράτησης), Κοινωνικοί Λειτουργοί, Ψυχολόγοι, Νοσηλευτές αλλά και εξομάλυνση των αντιθέσεων.
β) Νομιμοποίηση, δικαίωση και απόδοση όλων των κοινωνικών - ασφαλιστικών - εργασιακών δικαιωμάτων στους μετανάστες που ζουν χρόνια στην Ελλάδα, που γίνονται θύματα ανείπωτης εκμετάλλευσης και κατ' αυτό τον τρόπο καταβαραθρώνεται ακόμα περισσότερο το βιοτικό επίπεδο και των Ελλήνων εργαζομένων.
γ) Ανυπακοή στις διεθνείς συνθήκες που καθιστούν την Ελλάδα λογω της γεωγραφικής της θέσης μοναδικό παίκτη ενός παγκόσμιου προβλήματος όπως αυτό της οικονομικης μετανάστευσης. Παροχή δηλαδή ταξιδιωτικών εγγράφων στους μετανάστες, για να μπορούν να μετακινηθούν εκτός Ελλάδας, όπως ζητούν.
γ) Πίεση προς τους κυβερνώντες μέσω βουλευτών των τοπικών κοινωνιών αλλά και των Υπουργών, των αιρετών Περιφερειαρχών για «Φραγμό» στους δουλέμπορους και τσάκισμα των κυκλωμάτων που εκμεταλλεύονται τους μετανάστες.
δ) Απαίτηση από την επίσημη Ελλάδα να μη γίνεται συνεργός, αλλά να υψώσει φωνή κατά των εγκλημάτων που διαπράττονται στις χώρες τους και τους οδηγούν μακριά απο τις οικογένειές τους, την πατρίδα τους, τα ήθη και έθιμά τους, με αντάλλαγμα συνθήκες διαβίωσης που δεν αρμόζουν ούτε σε ζώα.
Με αφορμή την ενυπόγραφη διαμαρτυρία συλλόγων, ενώσεων και σωματείων που δημοσιεύτηκε σε εφημερίδες, ιστοτόπους και στην εφημερίδα «ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΗ» στις 5 και 6 Φεβρουαρίου, η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Ηγουμενίτσας καλείται να υπερασπιστεί το αυτονόητο. Με λύπη μας διαπιστώσαμε πως για την αύξηση της ανεργίας, της εγκληματικότητας, των λοιμών και των διαφόρων κακών που συμβαίνουν στην καθημερινότητα του Έλληνα πολίτη και δη του Ηγουμενιτσιώτη (γιατί τέτοια διάσταση δίνει στο θέμα η καταγγελία, τοπική δηλαδη) φταίνε μια χούφτα ανθρώπων που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.
Το άρθρο επενδύει στα φοβικά σύνδρομα των πολιτών, στη μισσαλοδοξία, και στην απώθηση του διαφορετικού: ενοχλούμαστε όταν οι άνθρωποι γύρω μας κάνουν τα πράγματα με άλλο τρόπο και αγανακτούμε όταν δεν μας μοιάζουν, όταν δηλαδή μιλάει κάποιος μια άλλη γλώσσα, έχει άλλο χρώμα, όταν δεν έχει τρόπους και όταν σίγουρα για εμάς οι συνήθειές του βρωμούν περισσότερο κι από τα φαγητά του. Φοβόμαστε γενικά, αλλά φοβόμαστε και ειδικά:
• Οι μετανάστες αυξάνουν την ανεργία και την ανισότητα
• Οι μετανάστες αυξάνουν την εγκληματικότητα
Όμως, έχει αποδειχθεί από πλήθος έρευνες ότι τα δύο αυτά φαινόμενα παρουσιάζονται μόνο βραχυπρόθεσμα. Φυσικά οι εξαθλιωμένοι, χωρίς εναλλακτικές επιλογές και χωρίς ελπίδα, παράνομοι μετανάστες είναι υποψήφιοι εγκληματίες όσο παραμένουν σ’ αυτή την κατάσταση. Κανείς δεν φεύγει από την πατρίδα του για να ζήσει σε μια χώρα που του προσφέρει μόνο μια και μάλιστα άθλια επιλογή.
Πρώτον, οι μετανάστες είναι άνθρωποι. Αν προσεγγίσουμε το πρόβλημα με αφετηρία ότι έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους (με ό,τι αυτό σημαίνει για τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους) ή από το αν, τελικά, εισηγούμαστε την αντιμετώπιση των μεταναστών σαν να ήταν «ζώα», «υπάνθρωποι», «εγκληματίες» και ως εκ τούτου παρείσακτοι.
Δεύτερον, όποιος κάνει ασκήσεις απανθρωπιάς πάνω στο σώμα του μετανάστη, στην πραγματικότητα «εκπαιδεύει» την κοινωνία να φέρεται απάνθρωπα, να αποδέχεται την απανθρωπιά ή να μην αντιδρά στην απανθρωπιά του ισχυρού, του δυνατού, του καταπιεστή, όταν αυτή εκδηλώνεται απέναντι στον κάθε ανίσχυρο, στον κάθε αδύναμο, στον κάθε ανήμπορο, στον κάθε καταπιεζόμενο.
Τρίτον, αν το κριτήριο για να «απαλλαγούμε» από τους μετανάστες είναι ότι είναι πολλοί, τότε «νομιμοποιώντας» αυτό το κριτήριο, αύριο θα μας καλέσουν να «απαλλαγούμε» από τους συνταξιούχους γιατί κατά ορισμένους είναι «πολλοί» και ζουν «πολύ», θα μας καλέσουν να «απαλλαγούμε» από τους δημόσιους υπαλλήλους γιατί είναι «πολλοί», να «απαλλαγούμε» από τους έχοντες ανάγκη την κοινωνική φροντίδα, την κοινωνική πρόνοια, την κοινωνική συμπαράσταση γιατί είναι «πολλοί».
Τέταρτον, σε μια χώρα με τα τεράστια κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα όπως αυτά της Ελλάδας, βεβαίως και δεν είναι οι μετανάστες εκείνοι που τα προκάλεσαν. Δε φταίνε εκείνοι που εχει κοπεί απο τον Έλληνα ο μισθός του και δεν έχει συνεισφέρει στην τοπική οικονομία. Δε φταίει ο μετανάστης που με τα ίδια λεφτα που γεμίζεις το ρεζερβουάρ βενζίνη προ 3ετιας, πλέον δε γεμίζει ουτε το ένα τρίτο. Δε φταίει ο μετανάστης που ο Έλληνας δεν έχει δυνατότητα να παει σε ένα ξενοδοχείο ή και να δεχτεί έναν τουρίστα οι οποίοι είναι ευπρόσδεκτοι φυσικά γιατι έχουμε ανάγκη τα λεφτά τους. Δε φτάιει ο μετανάστης που όλη η νέα γενιά της χώρας με πτυχία, μεταπτυχιακά, νέοι επιστήμονες εχουν γίνει ήδη μετανάστες με ΜΟΝΟ στόχο την αξιοποίηση του τίτλου σπουδών τους και την απασχόληση πάνω στο αντικείμενό τους.
Τώρα είναι η ώρα να θυμηθούμε ποιοι βοήθησαν να ετοιμαστεί η Αθήνα των Ολυμπιακών, ποιους καταπλάκωσαν τα χώματα κι οι πέτρες απ το Μετρό μας, τώρα είναι η ώρα να θυμηθούμε ποιοι βοηθούσαν και βοηθούν στα κτήματά μας, ποιοι μαζεύουν τις ελιές μας, ποιοι ποτίζουν τις φράουλές μας, ποιοι μαζεύουν τα δίχτυα απ΄ τις τράτες και τα καΐκια μας, ποιοι φρόντιζαν και φροντίζουν τους ανήμπορους ηλικιωμένους μας, και ποιοι καθαρίζουν τα σπίτια μας.
Για το λόγο αυτό προτείνουμε τα εξής:
α) Δημιουργία δημόσιων, οργανωμένων, ανοικτών ανθρώπινων χώρων υποδοχής και όχι στρατόπεδα συγκέντρωσης, με την αρωγή των τοπικών αρχών και την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας. Για να πετύχουμε μείωση της ανεργίας με καταρτισμένο επιστημονικά ανθρώπινο δυναμικό όπως Γιατροί (ανοικτά ιατρεία), Δικηγόροι (υπεράσπιση, συνθήκες κράτησης), Κοινωνικοί Λειτουργοί, Ψυχολόγοι, Νοσηλευτές αλλά και εξομάλυνση των αντιθέσεων.
β) Νομιμοποίηση, δικαίωση και απόδοση όλων των κοινωνικών - ασφαλιστικών - εργασιακών δικαιωμάτων στους μετανάστες που ζουν χρόνια στην Ελλάδα, που γίνονται θύματα ανείπωτης εκμετάλλευσης και κατ' αυτό τον τρόπο καταβαραθρώνεται ακόμα περισσότερο το βιοτικό επίπεδο και των Ελλήνων εργαζομένων.
γ) Ανυπακοή στις διεθνείς συνθήκες που καθιστούν την Ελλάδα λογω της γεωγραφικής της θέσης μοναδικό παίκτη ενός παγκόσμιου προβλήματος όπως αυτό της οικονομικης μετανάστευσης. Παροχή δηλαδή ταξιδιωτικών εγγράφων στους μετανάστες, για να μπορούν να μετακινηθούν εκτός Ελλάδας, όπως ζητούν.
γ) Πίεση προς τους κυβερνώντες μέσω βουλευτών των τοπικών κοινωνιών αλλά και των Υπουργών, των αιρετών Περιφερειαρχών για «Φραγμό» στους δουλέμπορους και τσάκισμα των κυκλωμάτων που εκμεταλλεύονται τους μετανάστες.
δ) Απαίτηση από την επίσημη Ελλάδα να μη γίνεται συνεργός, αλλά να υψώσει φωνή κατά των εγκλημάτων που διαπράττονται στις χώρες τους και τους οδηγούν μακριά απο τις οικογένειές τους, την πατρίδα τους, τα ήθη και έθιμά τους, με αντάλλαγμα συνθήκες διαβίωσης που δεν αρμόζουν ούτε σε ζώα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου