Την Τρίτη 3 Μάη το απόγευμα, ο Δήμος Ηγουμενίτσας και φορείς της πόλης μαζί με την Επιτροπή Αγώνα για μια ανθρώπινη πόλη, κάλεσαν «τους πολίτες του Δήμου Ηγουμενίτσας και όλους τους πολίτες του Νομού, σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας-κατάληψη του Νέου Λιμένα Ηγουμενίτσας για το πρόβλημα των παράνομων μεταναστών». Κατά την διάρκεια της συγκέντρωσης μερικοί θερμοκέφαλοι νεαροί παροτρυνόμενοι από αρκετούς συγκεντρωμένους πολίτες, αλλά και παίρνοντας θάρρος από την παρουσία ΜΑΤ και αστυνομίας κινήθηκαν προς τους μετανάστες πετώντας φωτοβολίδες, κροτίδες και πέτρες. Οι μετανάστες αρχικά αμύνθηκαν πετώντας πέτρες ενώ ακολούθησαν συμπλοκές των προσφύγων με τους νεαρούς. Τελικά οι μετανάστες και πρόσφυγες, αποσύρθηκαν προς τους καταυλισμούς τους.Παρά τις παροτρύνσεις των διοργανωτών προς τους νεαρούς να ηρεμήσουν και να μη ξεχνούν πως βρίσκονται σε μια διαδήλωση που θέλει να μείνει ειρηνική και να μεταφέρει το πρόβλημα προς την κεντρική εξουσία που κωφεύει, δυστυχώς τα επεισόδια δεν σταμάτησαν. Τότε επενέβη η αστυνομία και τα ΜΑΤ έκαναν εκτεταμένη χρήση χημικών και δακρυγόνων. Αρκετοί από τους παρευρισκόμενους με καθόλου τιμητικά επιφωνήματα, καταγράφηκαν σε βίντεο να επιδοκιμάζουν την όλη επιχείρηση. Δυστυχώς η συγκέντρωση έδωσε τη δυνατότητα σε ορισμένους που ζητούσαν ευκαιρία για επεισόδια και ρατσιστικές επιθέσεις να πετύχουν το στόχο τους.
Θα πρέπει να είμαστε όλοι προσεκτικοί γιατί (όπως έχουμε ξανατονίσει) όποιος κάνει ασκήσεις απανθρωπιάς πάνω στο σώμα του μετανάστη, στην πραγματικότητα «εκπαιδεύει» την κοινωνία να φέρεται απάνθρωπα, να αποδέχεται την απανθρωπιά ή να μην αντιδρά στην απανθρωπιά του ισχυρού, του δυνατού, του καταπιεστή, όταν αυτή εκδηλώνεται απέναντι στον κάθε ανίσχυρο, στον κάθε αδύναμο, στον κάθε ανήμπορο, στον κάθε καταπιεζόμενο. Επίσης, αν το κριτήριο για να «απαλλαγούμε» από τους μετανάστες είναι ότι είναι πολλοί, τότε «νομιμοποιώντας» αυτό το κριτήριο, αύριο θα μας καλέσουν να «απαλλαγούμε» από τους συνταξιούχους γιατί κατά ορισμένους είναι «πολλοί» και ζουν «πολύ», θα μας καλέσουν να «απαλλαγούμε» από τους δημόσιους υπαλλήλους γιατί είναι «πολλοί», να «απαλλαγούμε» από τους έχοντες ανάγκη την κοινωνική φροντίδα, την κοινωνική πρόνοια, την κοινωνική συμπαράσταση γιατί είναι «πολλοί».
Σε μια χώρα με τα τεράστια κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα όπως αυτά της Ελλάδας, βεβαίως και δεν είναι οι μετανάστες εκείνοι που τα προκάλεσαν. Δε φταίνε εκείνοι που έχει κοπεί από τον Έλληνα ο μισθός του και δεν έχει συνεισφέρει στην τοπική οικονομία. Δε φταίει ο μετανάστης που με τα ίδια λεφτά που γεμίζεις το ρεζερβουάρ βενζίνη προ 3ετιας, πλέον δε γεμίζει ούτε το ένα τρίτο. Δε φταίει ο μετανάστης που ο Έλληνας δεν έχει δυνατότητα να πάει σε ένα ξενοδοχείο ή και να δεχτεί έναν τουρίστα οι οποίοι είναι ευπρόσδεκτοι φυσικά γιατί έχουμε ανάγκη τα λεφτά τους. Δε φταίει ο μετανάστης που όλη η νέα γενιά της χώρας με πτυχία, μεταπτυχιακά, νέοι επιστήμονες έχουν γίνει ήδη μετανάστες με ΜΟΝΟ στόχο την αξιοποίηση του τίτλου σπουδών τους και την απασχόληση πάνω στο αντικείμενό τους. Θα πρέπει όλοι μας να προβληματιστούμε με το γεγονός πως μαζεύτηκαν περίπου 800 (καιίσως πέρασαν από περιέργεια μεχρι 2000) άτομα σε συγκέντρωση για το ζήτημα των μεταναστών και δεν έχουν ανάλογο κόσμο συγκεντρώσεις για την ακρίβεια, για την ανεργία, για το κλείσιμο των ΤΕΙ ή το επικείμενο ξεπούλημα του λιμανιού.
Οι δε κρατικές αρχές χρησιμοποιώντας συνεχώς καταστολή προς τους μετανάστες και πρόσφυγες θέτουν υπό αμφισβήτηση το ίδιο το δικαίωμα τους να υπάρχουν. Ενώ όταν τιμωρούν με φυλάκιση όποιον επιχειρήσει να ασκήσει το δικαίωμα υποβολής αιτήματος ασύλου, ουσιαστικά καταργούν το δικαίωμα αυτό. Πρόκειται για μία πρακτική που συνιστά βάναυση παραβίαση των δικαιωμάτων των προσφύγων όπως αυτά αποτυπώνονται στις διεθνείς συμβάσεις που δεσμεύουν την χώρα μας.
Οι παραπάνω πρακτικές αντί να μειώσουν τους ανθρώπους που ψάχνουν φαγητό στα σκουπίδια θα τους αυξήσουν. Η οργή του κόσμου πρέπει να στραφεί όχι κατά των κατατρεγμένων και αδυνάτων, αλλά κατά εκείνων των πολιτικών που δημιούργησαν την κρίση και επωφελούνται μέχρι σήμερα, εισηγούμενοι επιπλέον πολιτικές περιστολής και οικονομικής τρομοκρατίας. Και ένα πραγματικό αντιρατσιστικό κίνημα πρέπει να συνεχίσει να απαντάει με συλλογικές πλατιές ενωτικές δράσεις αλληλεγγύης, αποδεικνύοντας πως τα κοινωνικά ζητήματα δεν επιλύονται με πολιτικές περιστολής και καταστολής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου