ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ : Το μεσημέρι της 24/3, με την απειλή μαχαιριού, 4 Ιρακινοί Κουρδικής καταγωγής, βιάσανε 10χρονο (ή 11χρονο) Αφγανικής καταγωγής. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τοπικού τύπου δύο ανήλικοι αφγανοί, (16χρονος και 11χρονος) οδηγήθηκαν από τους δράστες σε ημιτελές κτίριο, με την υπόσχεση πως ήρθε η ώρα να τους οδηγήσουν σε μέρος όπου θα επιβιβαζόταν για το ταξίδι για την Ιταλία. Στη συνέχεια οι δράστες έδιωξαν τον 16χρονο και έμειναν μόνοι με τον 11χρονο. Δύο από τους δράστες έχουν αναγνωριστεί από τον 11χρονο και έχουν περιγραφεί στην Ασφάλεια Ηγουμενίτσας που διερευνά την υπόθεση. Γενικά τις επόμενες ημέρες, υπήρξε ένταση μεταξύ Αφγανών οι οποίοι αναζητούσαν και οι ίδιοι τους δράστες του βιασμού και κουρδο-ιρακινών, οι οποίοι φέρονται ότι βοήθησαν τους συμπατριώτες τους δράστες, να αναχώρησουν από την περιοχή, πιθανά για Αθήνα. Δείτε και : http://www.agon.gr/news/117/ARTICLE/10821/2011-03-29.html
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ : Είναι θετικό πως το περιστατικό ήρθε στη δημοσιότητα μια και βρέθηκε το θάρρος να γίνει η σχετική καταγγελλία. Δυστυχώς όμως δεν είναι το μοναδικό, ούτε θα είναι το τελευταίο, αλλά και ούτε θα πρέπει να το δούμε αποσπασματικά. Οι ανήλικοι συχνά εξαναγκάζονται ή πέφτουν θύματα βιασμών, ή άλλου είδους εκμετάλλευσης, αφού τα κυκλώματα διακίνησης έχουν πολλούς τρόπους να τους αποσπούν τη συναίνεση τους, με αντάλλαγμα την υπόσχεση της μεταφοράς τους στη Δύση. Επίσης είναι θετικό πως κινητοποιήθηκαν οι αρχές για τον εντοπισμό των δραστών. Θα ήταν όμως ενδιαφέρον να μαθαίναμε αν και ποιοι ημεδαποί διακινητές, πιθανά βρίσκονται πίσω από τους αλλοδαπούς που φέρονται φυσικοί αυτουργοί. Και βέβαια θα είχε το δυσάρεστο αυτό γεγονός αποφευχθεί αν όλοι οι ανήλικοι άστεγοι μετανάστες και πρόσφυγες χωρίς χαρτιά που διαβιούν στην ευρύτερη περιοχή του λιμανιού της Ηγουμενίτσας, είχαν τεθεί κάτω από την επιμέλεια δικαστικού λειτουργού, όπως το υπάρχον νομικό καθεστώς προβλέπει. Επίσης θα ήταν καλό σε μια εποχή κρίσης θεσμών και αξιών και κατάρρευσης του κοινωνικού κράτους και των υποδομών φιλοξενίας και κατάρτισης ανηλίκων, να αξιοποιηθούν πόροι και προγράμματα για την ανακούφιση των ευπαθών ομάδων. Δυστυχώς ακόμα και στην εποχή της κρίσης, δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τη λογική της εξυπηρέτησης ημετέρων και του κράτους–λάφυρο. Έτσι ή τα χρήματα δεν εκταμιεύονται ή όταν εκταμιεύονται, δεν φτάνουν στους πρόσφυγες. Επομένως τα δεινά των προσφύγων, εκείνοι που τα δημιούργησαν, τα μεταφέρουν ως πρόβλημα προς επίλυση στη τοπική κοινωνία (με ή χωρίς τον «Καλλικράτη»). Η εξαγγελθείσα δραστηριοποίηση ΜΚΟ στην περιοχή, με κινητή μονάδα που θα παρέχει κοινωνική, ιατρική και νομική βοήθεια στους μετανάστες, δεν μπορεί να αποτελέσει μόνιμη και βιώσιμη λύση για τους εξής λόγους : α) Όταν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα το φαινόμενο της μετακίνησης πληθυσμών στη περιοχή (Αύγουστος) θα βρίσκεται στην κορύφωσή του. β) Η λύση της δραστηριοποίησης ΜΚΟ από την πρωτεύουσα, δεν λαμβάνει υπ’ όψιν της άτομα και συλλογικότητες της περιοχής που ασχολούνται καθημερινά με το ζήτημα (ιδίως της αλληλεγγύης). Αντίθετα έχει στόχο να αποκόψει τους πρόσφυγες από τις κρατικές δομές υγείας, πρόνοιας και εκπαίδευσης και αφού τους περιθωριοποιήσει να βάλει στο στόχαστρο άλλες ευπαθείς ομάδες (με λίγο περισσότερα δικαιώματα) που έχουν όμως εξ ίσου ανάγκη, την δωρεάν κρατική πρόνοια και φροντίδα. γ) Το φαινόμενο συγκέντρωσης πληθυσμών εξαθλιωμένων μεταναστών και προσφύγων, θα παρουσιάσει αυξητικές τάσεις το επόμενο διάστημα εφόσον οι πυρηνικές, περιβαλλοντικές και φυσικές καταστροφές δημιουργούν νέα κύματα προσφύγων. δ) Επίσης όσο θα συνεχίζονται οι στρατιωτικές επεμβάσεις σε γειτονικές χώρες τα κύματα προσφύγων προς την Ευρώπη θα αυξάνονται. Πρέπει να γίνει κατανοητό πως όσο η χώρα μας διαθέτει στρατεύματα ή βάσεις (πχ Άκτιο ή Σούδα) για μιλιταριστικές επεμβάσεις που εξυπηρετούν μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, σε βάρος των αναγκών των λαών της περιοχής, θα πρέπει να είναι έτοιμη και να αντιμετωπίσει τα ρεύματα προσφύγων που αυτοί οι πόλεμοι θα δημιουργήσουν. Επομένως, θα πρέπει όλοι οι αρμόδιοι εμπλεκόμενοι φορείς, να ασχοληθούν σοβαρά και με το ζήτημα των ασυνόδευτων ανήλικων προσφύγων και να βρουν λύσεις βιώσιμες και με βάθος χρόνου, αντί να αναλλώνονται σε άγονες αντιπαραθέσεις ή συσκέψεις, που δίνουν χρόνο στις παρανομίες είτε να αυξάνονται είτε να διαιωνίζονται και στον παιδικό - εφηβικό πόνο να περισσεύει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου